قلعه دختر مراغه
بنام خدا
شهر مراغه از قدیمترین شهرهای ایران و آذربایجان است و در تقسیم استانی یکی از شهرستان های استان آذربایجان شرقی بوده و بعد از تبریز، بزرگترین شهر این استان می باشد.رودخانه های متعددی که از سهند سر چشمه می گیرند؛ باعث به وجود آمدن باغات و مزارع اطراف آن شده و سرسبزی خاصی به آن بخشیده است و وجود باغ های زیاد و سرسبز، بخصوص در اطراف شهرمراغه باعث شده که این شهر گویی در میان باغی بزرگ قرار گرفته باشد و اغلب خیابان‌های شهر مراغه سرسبز و پر از درختان قدیمی هستند. شهرستان مراغه در دامنه جنوبی کوه سهند قرار دارد و به دلیل کوهستانی بودن، زمستان‌های سرد و تابستان‌های معتدلی دارد. محدوده این شهرستان از غرب به دریاچه ارومیه و از شرق به دشت هشترود و از جنوب به جلگه میاندوآب منتهی می شود و با شهرستانهای هشترود، ملکان و بناب همسایه می باشد. منطقه مراغه میلیونها سال قبل در دوره دوم و سوم زمین شناسی، قبل از فوران آتشفشان سهند محل استقرار و زندگی حیوانات عظیم الجثه بوده است. فسیلهای مکشوفه از 32 گونه پستانداران و 2 جنس پرندگان، منطقه فسیلی مراغه را به بهشت فسیلی جهان معروف کرده است. تاریخ واقعی بنای این شهر روشن نیست اما دلایل و شواهد موجود قدمت آن را به قبل از میلاد مسیح می رساند. به نوشته دیاکونف در سال 715 قبل از میلاد ناحیه کنونی مراغه جزء سرزمین ماننا بوده و بنام ایالات اوئیشویش نامیده می شده است. بطلمیوس در قبل از میلاد مسیح مراغه را جزء اقلیم چهارم از اقالیم هفتگانه ربع مسکون شمرده و دریاچه ارومیه را به دلیل واقع شدن در کرانه غربی مراغه مارگیانه نام نهاده است. مارک آنتوان در سال 36 قبل از میلاد هنگام ذکر حوادث زمان پارت ها از این مکان به نام « فرائه تا » یاد می کند. عده ای نیز معتقدند شهر تاریخی فراسپه که توسط آنتونیوس سردار رومی محاصره ولی به تصرف در نیامد؛ همان مراغه است. به اعتقاد احمد کسروی نام مراغه بی گمان همان « مارآوا » یا « مادآوا » و به معنی جایگاه ماد می باشد. اوج شهرت مراغه در دوره ایلخانیان است که پس از انتخاب به عنوان پایتخت توسط هولاکوخان؛ مراکز علمی؛ رصد خانه و کتابخانه مشهور آن احداث گردید. گفته می شود در زمان داریوش، آذربایجان شرقی یکی از ساتراپ های ایران و پایتخت آن شهر شیز بوده که در جنوب خاوری مراغه قرار داشته است.
آثار تاریخی شهر مراغه
گنبد سرخ، گنبد کبود، گنبد مدور، گنبد غفاریه، برج گوی، کلیسای هوانس، معبد مهر، مقبره اوحدی مراغه‌ای، مقبره آقالار (موزه سنگ‌نگاره‌ها)، رصدخانه مراغه و معابد اطراف آن
مساجد مراغه: مسجد ملا رستم، مسجد شیخ بابا، مسجد ملا معزالدین، مسجد شیخ تاج ، مسجد شجاع الدوله ، مسجد طاق ، مسجد ضریر، مسجد سردابه، مسجد سفید
کاروانسراها و خانه‌های قدیمی مراغه: سرای خواجه ملکم، سرای بزرگ ، سرای متولار، سرای خامنه، سرای صدر کبیر، خانه محمدی، خانه آصف ، خانه پیر، خانه شهابیان
موزه‌های مراغه: موزه تخصصی ایلخانی ، موزه سنگ نگاره و مقبره آقالار، موزه تاریخ طبیعی و فسیل شناسی ، موزه صحرائی فسیلها (در حال احداث)، موزه تخصصی نجوم ایران(درحال احداث)
قلعه و غار قیزقلعه‌سی، گویجه قلعه، حمام صفوی، یخچال مرادیان، پل مردق، پل خانقاه و بیش از 45 تپه باستانی
جاذبه‌های طبیعی
غار کبوتر (هامپوئیل)، دریاچه سد علویان، منطقه فسیل مراغه، کوه سهند، دهکده توریستی، روستاها و چشم‌اندازهای طبیعی مراغه
رودهای مراغه: رودخانه ٔ صوفی چای ، رودخانه ٔ مردق، رودخانه ٔ لیلان ، رودخانه مغانجق
چشمه‌های معدنی معروف اطراف شهر مراغه: شورسو، گشایش، ایستی‌بلاغ، قره‌پالچیق و ساری‌سو امامزاده ها : امامزاده چکان. امامزاده سید محمد" سید عطاء الله" (ع)
غار و قلعه قیزقالاسی یا قلعه دختر
دست یافتنی نبودن همیشه به عنوان یکی از ویژگی های زیبا در دختران شناخته میشود، به همین خاطر از قدیم در ایران به قلعه هایی که در بالای کوه و مکان های صعب العبور ساخته می شد بطوریکه فتح آن غیر ممکن یا به سختی ممکن بود به قلعه دختر معروف بودند.
معماری اینگونه قلعه‌ها جنبه نظامی و دفاعی داشته و طرح و نقشه آن‌ها ویژگی‌های گوناگونی دارد. قلعه‌ها در صعب‌العبورترین بلندی‌های کوهستانی بنا می‌شدند و چون طرح و نقشه‌ای از پیش آماده نداشتند، طراح یا معمار، حصارها، برج‌ها، اتاق‌ها و ورودی‌ها را با توجه به موقعیت طبیعی صخره‌ها و مکان سازنده آن احداث می‌کردند. به این دلیل اغلب قلعه‌های کوهستانی دارای طرح هندسی مشخص نبوده و تابع شرایط محیط پیرامون خویش است.
همه جای ایران قلعه‌ها، پل‌ها و کوه‌های بسیاری داریم که به نام دختر( در آذربایجان به قیز) معروفند . یکی از این قلعه دخترها در شهرستان مراغه قرار دارد که به آن در زبان محلی "قیز قلعه سی" گفته می شود. دلیل نامگذاری این قلعه نشان از اهمیت و منزلت زن در جامعه ایران باستان دارد. به طوری که لفظ قیز (دختر) را در بسیاری از اسامی قلعه‌ها و پل‌های تاریخی می‌توان دید. در منطقه آذربایجان آثار باستانی از جمله قیز قلعه سی در شهرستان ساوه، میانه، نمین و... را می‌توان مشاهده کرد. البته باید اضافه کرد لفظ زن و دختر در منطقه آذربایجان جدا از آثار باستانی در فرهنگ و فولکولور مردم نیز به شدت رسوخ کرده است که به نظر می رسد از باور مردم به اسامی آثار تاریخی رسوخ کرده است.
این قلعه دختر بنا به گفته سعید ستارنژاد(کارشناس میراث فرهنگی ) ، در هزاره دوم قبل از میلاد در برابر یورش‌هایی که از سمت جنوب مراغه صورت می‌گرفته، بنا شده است. عمده‌ترین تهاجمات به منطقه شمال غرب را آشوریان انجام می‌داده‌اند، طوریکه احتمالا قلعه دختر مراغه نیز در دوره سارگن دوم آشوری به شدت مورد هجوم قرار گرفت و آسیب‌های زیادی به آن وارد شده است. هرچند قلعه در دوران اسلامی نیز مورد استفاده قرار گرفته است.
به نظر می‌رسد در برخی کتاب‌های تاریخی از جمله آثار «العباد ذکریا قزوینی» به قلعه‌ای در 3 فرسخی مراغه بنام "رویین دژ" اشاره میشود و «مینورسکی» "قیزقلعه سی" را همان رویین دژ باستانی می‌داند. نظامی در قرن هفتم نیز از این قلعه نام برده است: میخ زرین و مرکز زمی است/ نام رویین دژ ز محکمی است.
امروزه از بنای آن تنها بخش‌های از دیوار و برج‌ها و غاری بزرگ در دامنه پایین کوه قلعه باقیمانده است. از دیوار دفاعی نیز تنها بخش‌های از جنوب و غرب قلعه باقیمانده است. دیوار دفاعی از تخته سنگ‌های بزرگ و متوسط به صورت خشک چینه ساخته شده است. این دیوارهای به وسیله برج‌های نیم دایره‌ای شکل تقویت می شده است.
در مراغه جدا از این قلعه، قلعه‌های دیگری از جمله «گویجه قلعه»، «قاور قلعه» نیز مربوط به عصر آهن باقی مانده است که باستان شناسان خارجی آن را بررسی و معرفی و کرده‌اند ولی متاسفانه این قلعه اصلا معرفی نشده است. «رویین دژ» را رحیم رئیس نیا در کتاب 3 جلدی خود « آذربایجان در سیر تاریخ ایران» به قلعه دختر مراغه منسوب دانسته است. البته رویین دژ اشاره شده در شاهنامه با رویین دژ اشاره شده در اخبار العباد ذکریا قزونینی متفاوت است.
قیزلار قلعه سی (قلعه دختران) که یکی از مهم ترین آثار تاریخی و طبیعی شهرستان مراغه به حساب می آید، در حدود 19 کیلومتری جنوب غربی شهرستان مراغه در سمت جنوبی دره بسیار عمیق و در بالای ارتفاعات کوه محلی گوی داغ روستای قره ناز واقع شده است. ارتفاع کلی غار و قلعه نسبت به دره‌عمیق مقابل حدود 1800 تخمین زده میشود. عرض غار حدود25 متر و طول آن حدود 40 متر و ارتفاع غار حدود 25متر تخمین زده میشود در انتهای غار راهی باریکی به دل کوه هست که احتمالا در اثر ریزش غار قسمتی در انسوی این باریکه مدفون گشته است . در ارتفاعات پشت قلعه باقیمانده چندین دیوار خشتی به چشم می خورد که از بقایای قلعه قدیمی است.
این قلعه در طول سالیان دراز در اثر عوامل طبیعی یا نابود شده یا در حال نابودی است آثاری همچون سفالهای شکسته و تنوره های خراب شده و دیواره های بجا مانده و...... حاکی از یک زندگی پر امید در روی قلعه بوده است. در مسیر صعود به قلعه تکه های فراوان سفال های قدیمی یافت می شود؛ در گذشته و اکنون هیچ گونه اقدامی از سوی سازمان میراث فرهنگی جهت حفاظت از این قلعه انجام نگرفته است متاسفانه هر روز این قلعه توسط افراد سود جو مورد حمله قرار میگیرد و با حفره های متعددی که در دل این اثر زیبا بوجود آورده اند این قلعه روبه نابودی است .
راه دسترسی به این قلعه از داخل روستای قره ناز در سمت چپ جاده بدون هیچ گونه تابلو و راهنمایی قرار دارد( بهتر است از ساکنین راه را بپرسید) . شما بعد خارج شدن از روستا و گذر از باغات اطراف روستا، به یک چشمه و استخری که در کنار جاده است، می رسید. از آنجا در سمت چپ راه دیوار صخره ای قلعه نمایان است(کوه همانند یک دیوار بزرگ و نفوذ ناپذیر عمل می کند و در مقابل کوه، یک دره وجود دارد که در مواقع پر آبی آبشار کوچکی نیز در آن خودنمایی می کند). برای ورود به قلعه شما می توانید کمی بالاتر از آبشار توسط یک راه مالرو به در قلعه برسید. دسترسی آسان به قلعه فقط از سمت غربی امکان پذیر است و رسیدن به قلعه از سایر جهات، به دلیل وجود دیوار های سنگی و پرتگاه های بلند، قدری مشکل است.
البته به عزیزانی که می خواهند این قلعه را ببیند توصیه می کنم که فصل بهار را انتخاب کنند تا از طبیعت زیبای منطقه نیز استفاده کنند . از بالای کوه، شهر مراغه و کوه سهند قابل رؤیت است و منظره ای تماشایی دیده میشود.
چند عکس از آثار باقیمانده از داخل قلعه
